Lionsteel T6 | Review door Padraig Croke

De T6 is weer een fantastisch mes, afkomstig uit de Lionsteel fabriek en ontworpen door Michele "Moletta" Pensato, als aanvulling op hun toch al indrukwekkende serie survivaltools. Ik ben echt gaan houden van het gevoel van een Lionsteel, nu ik er de laatste jaren een aantal heb gehad, waaronder de Bestman, de B40 en B41 modellen, en de M5. In alle opzichten lijken ze beter en beter te worden, en voortdurend hun fabrieksafwerking te verbeteren. Dus toen dit nieuwe survivalmes op mijn bureau belandde, was ik benieuwd wat ze hadden gedaan. En toevallig zou ik de volgende week een week lang een cursus bushcraft volgen in het oosten van Finland met Karu Survival. Ik besloot dit mes mee te nemen, waar ik hem zou testen in minder ervaren handen, met cursisten die misschien nog nooit een outdoor mes hadden gebruikt, en zou zien of het kon presteren en de week zou overleven!

Inhoud

• Ergonomie en materialen
• Een survivalmes in handen van een cursist
• De aangewezen kamptool
• K490-staal
• Overlevingsnut
• Conclusie

Ergonomie en materialen

Voordat we ingaan op mijn persoonlijke ervaring met de T6, is het goed om te kijken naar een aantal kenmerken van dit mes, en waarom hij goed werkt als survival tool. Te beginnen met de greepschalen, de T6 wordt geleverd met mooi gevormd micarta op de handgreep. Ik vond het net grof genoeg om grip te houden, terwijl het glad genoeg is om natuurlijk in de hand te liggen. Bovendien is dit handvat uit één stuk, waarbij het lemmet in de bovenkant van het handvat glijdt en op zijn plaats wordt gehouden met stervormige boutjes. Dit was voor mij een erg leuk detail, en droeg bij aan de comfortabele grip die ik vooral onder de vingers ervaarde, daar krijg je snel schuurplekjes bij grover staal en handgreepmaterialen. De vorm is ergonomisch erg fijn om vast te houden en blijft comfortabel, met prettige uitsteeksels aan het uiteinde en rond de vingerbescherming. Het handvat heeft een mooi groot koordoog aan de achterkant en een blootliggende pommel, compleet met de nu typische eigenschap van een 90 graden firesteel-schraper op een van de randen.

Het algemene gevoel dat ik kreeg toen ik de T6 voor het eerst vasthield zou ik willen vergelijken met een van mijn favoriete survival messen... de Ka-Bar BK2, misschien wel een van de meest betaalbare en goed ontworpen survival messen die er zijn. In het geval van de T6 werk je met iets meer staal dan de BK2, met ongeveer 2 mm extra hoogte en 2,5 cm lengte. De T6 is echter iets dunner en lichter, waardoor hij iets eleganter in de hand ligt. De twee voelen in ieder geval heel gelijk aan, behalve het prijskaartje... de T6 is dubbel zo duur als een BK2! Maar na een upgrade naar micarta schalen en een goede kydex schede, komen ze rond dezelfde prijs uit.

Een ander echt leuk kenmerk van de T6 is de Kydex schede, met MOLLE-compatibele riemen en een grote, stevige drukknop op het handvat om te voorkomen dat hij op je zij zakt of rondslingert. De schede is echt veelzijdig, en voelt zich net zo thuis aan je zijde als op een borsttuig of rugzak. De kydex is perfect gevormd en het vastklikken van het lemmet is zeer bevredigend. De spanning is echt goed hier, en ik zou de kwaliteit vergelijken met wat je zou verwachten van een specialist zoals Armatus Carry. Hoewel de knoppen hier niet zo stevig zijn. Maar al met al een echt solide schede, en zeker geen bijzaak bij de T6.

Een survivalmes in handen van een cursist

Elke vorm en curve van dit mes is iets oversized. Normaal gesproken zou ik dat overkill vinden, maar alle elementen zijn hier zo in balans dat de grote finger guard en superhoge zijkanten het mes juist heel comfortabel in gebruik maken, bijvoorbeeld als je hem vlak bij het lemmet of aan de achterkant van het lemmet vastpakt voor trek-snijbewegingen. Ik denk dat dit het ook een veiliger mes maakt, vooral voor een beginner, en de elegante lemmetrug geeft een mooie balans, die ik niet had verwacht.

Zonder het mes zelf te misbruiken, wat ik niet altijd een goed idee vind bij mesrecensies, vond ik het een interessant experiment om te zien hoe een mes, ontworpen voor survival, instinctief zou worden gebruikt. Zonder dat de gebruiker spiergeheugen opgebouwd heeft, of de discipline om gereedschappen goed te onderhouden heeft, waarbij ik het zelf lastig zou vinden om die niet toe te passen. Wij messenfans weten wat we gebruiken en hoe we het moeten gebruiken. Hoe we onze messen moeten slijpen en onderhouden… en ook hoe we ze niet moeten gebruiken. Maar is dat altijd het geval? Ligt het nut van een mes alleen bij de gebruiker?

Ik heb dit mes niet onderhouden. Gedurende de week heb ik hem, behalve het lichtelijk bijwerken van de snede, niet schoongemaakt. Ik heb hem op de grond laten liggen, op stenen en grind, en gaf het mes aan iedereen door. Waarom deed ik dit? Mij schieten een paar dingen te binnen. Het eerste is hoe ik mensen zie omgaan met goedkope Moraknivs in Zweden. Iedereen heeft er wel een paar liggen, meestal bedekt met verf van het openen van blikken of zonder schede in het tuinhuisje liggen tot ze gepakt worden om de grasmaaier weer open te wrikken. Puur nut voor de eindgebruiker, zonder fetisjistische ideeën over hoe mooi de randscherpte is en of het beter zou voelen met een kydex schede of een leren schede. Het maakt ze niet uit.

De aangewezen kamptool

Naar mijn mening moet een mes dat als survival tool wordt beschouwd dit soort gebruik aankunnen, wie hem ook maar pakt. Dus hebben we van de T6 het aangewezen kampmes gemaakt voor deze week en gaf ik het aan de cursisten, die hem om de beurt gebruikten! Een van de meest essentiële dingen die we nodig hebben om te overleven is een manier om vuur te maken voor warmte, het drogen van onze kleren en het zuiveren van drinkwater. En dus was de eerste stap de meest basic van alle basics... hout kloven.

Na een korte les battonneren gingen ze aan de slag met het splijten van oude dennen- en berkenstammen. De T6 stelde niet teleur. Ik vraag me af of de vorm van de mesrug hier ook uitmaakt, maar hij verwoestte het hout volledig en raakte noesten en kronkels zonder veel moeite. En als het wel even moeite kostte, had ik geen problemen met slaan op de achterkant van het mes of om de baton recht op de mespunt te zetten. Hierna volgde een punttest, waarbij we het mes in het hakblok staken en wrongen, en het resultaat was perfect. In één stuk hout vonden we een oude loden kogel van een jachtgeweer, die we er zonder enige moeite uit konden wrikken. De volgende dag, terwijl de cursisten met Mikko ging navigeren, bleven een paar van ons in het basiskamp om het vuur aan te houden en lunch te bereiden. Een perfect moment om meer over messen te nerden en ze te testen. Door de onverwachte zware regen van de avond ervoor was al ons brandhout doorweekt, dus begonnen we dit te bewerken. Ik bracht de ochtend door met het splijten van boomstammen om bij het droge spul te komen met de T6. Binnen een half uur had ik een grote stapel gekloofd hout, klaar om de lunch mee te maken. Een houtverwerker, dat is dit mes absoluut!

Wat het echter niet is, is een gereedschap voor finesse of snijwerk. De T6 wordt hierin een beetje in de steek gelaten door zijn vorm. Hij is perfect voor een beginner die moet wennen aan grotere messen, maar misschien niet zozeer voor een ervaren houtsnijder die een mes nodig heeft dat van alle markten thuis is. Prima om een tentharing of twee mee te maken, misschien zelfs een kleine val, maar alles wat verder gaat is realistisch gezien een beetje moeilijk. Daar zijn een paar redenen voor, maar ik zou vooral zeggen dat het het formaat van het ding is. De aggressieve verdikking van de pommel maakt het echt een mooie pasvorm in hak- of volledige greepposities, maar dit maakt ook het gebruik van het blad onmogelijk in borsthefboomposities. De verdikking houdt je hand tegen en de blootgelegde tang drukt in je borst. De vorm van het lemmet maakt het ook moeilijk om push cuts te maken.

K490-staal

We hebben allemaal onze voorkeuren als het gaat om staalsoorten, en vaak denk ik dat dit ons ervan weerhoudt nieuwe dingen te proberen. We willen natuurlijk 3V en M390, maar soms kan een onbekend staal je verrassen. Voor zover ik uit hun website kan opmaken, heeft Lionsteel uitsluitend K490 gebruikt voor de T6, boven hun gebruikelijke keuzes in M390, 3V en Sleipner staalsoorten. Ik moet toegeven dat K490 geen staal is waar ik bekend mee ben, dus ik was benieuwd hoe het zou presteren, aangezien ik het gevoel van een Lionsteel mes in Sleipner heb leren kennen. Ik denk dat de keuze van Lionsteel om dit te gebruiken te wijten is aan wereldwijde staaltekorten, om redenen waar we hier niet op in hoeven te gaan. K490 is een koudwerkstaal van Böhler, wat betekent dat het is ontworpen voor bewerking bij temperaturen onder 200 graden, in tegenstelling tot warmwerkstaal dat bestand is tegen hoge slijtage, hitte en druk, zoals vormen, knippen en ponsen van metalen bij hoge temperaturen van 480 tot 760°C. Het zou een voordeliger productiestaal zijn en een betere taaiheid en slijtvastheid hebben. Wat betekent dit allemaal voor je T6? Nou, voor zover ik kon zien, is het een vrij taai staal, perfect voor al het slaan en slaan dat je mag verwachten van een survivalmes. Gedurende de week heb ik nooit ook maar een beetje twijfel gehad over het mes, terwijl de cursisten mijn mes misbruikten. Waar het in mijn ervaring wel aan ontbrak was het behoud van scherpte. Een chirurgisch mes is de T6 niet. Of je dat uberhaupt kan verwachten van een mes van dit formaat valt natuurlijk over te twisten, maar na een dag gebruik werd de snede bij mij duidelijk botter, tot op het punt waarop feathersticks op zijn best hakkerig waren. Maar hij lijkt snel weer tot leven te komen, en voelt aan als elk gereedschapsstaal dat je kent van het slijpen, zoals 01 of A2 staal.

Overlevingsnut

Na vuur en onderdak hebben we voedsel en water nodig. Kan een mes ons helpen in deze situatie? Laten we zeggen dat je ingeblikte goederen of water tegenkomt. Zou je dat met je mes aankunnen? Ik zou verwachten dat mijn mes tegen aluminium blikjes kan, en blijkbaar denken ze daar in het leger ook zo over. Mikko, die mijn cursus leidt, heeft tientallen jaren ervaring in het Finse leger en volgens hem is dit de manier waarop ze blikjes openen. Hij laat me zien hoe ze ze opensnijden, door met de hand naar beneden te steken en naar boven te wrikken met het snijvlak van het mes van het lichaam af gericht. De vorm van de rug van de T6 verminderde de frictie op het blikje en liet hem vrij makkelijk in het materiaal snijden zonder vast te komen zitten, wat deze taak heel makkelijk maakte. We hebben dit geprobeerd met een aantal blikken om te zien hoe onze vertrouwde snijrand het zou houden. Zoals je je kunt voorstellen, ging het zoals ik had verwacht en kregen we ‘rollen’ (vervormingen) op onze snijrand. Niet slecht! Maar toch rollen, en het beïnvloedde wel de prestaties van het mes. Maar na snel bijwerken met een steen waren we weer in vorm… bijna.

Conclusie

Op het einde van de week was ik moe. De cursisten vertrokken naar Nederland, en ik ging weer terug naar de westkust, waar ik woon. In de trein had ik rustig de tijd om wat na te denken over hoe dit mes presteerde en hoe ik het er in dit artikel over ging hebben. De T6 zag er goed gebruikt uit toen ik thuiskwam. Het lemmet zat vol vet, dennenhars en etensresten. De handgreep was zwart en verstopt door as en vieze handen. Maar ik moet zeggen dat hij zijn werk goed gedaan heeft. Met hoogwaardige materialen en productieafwerking, geweldig staal en een stevige schede, kan de T6 zich meten met de besten, en ik zou hem nog het meest vergelijken met een gemoderniseerde Ka-Bar BK2. Ik ben echt fan geworden van de esthetiek en het gevoel van een Lionsteel. Dit bekroonde Italiaanse bedrijf is absoluut een underdog in de messenwereld, die probeert te concurreren met de oudere fabrieken in de VS. Als je op zoek bent naar een stuk betrouwbaar staal en je weet niet zeker waar je je geld moet inzetten, zou ik zeggen: probeer Lionsteel eens. Ik denk niet dat je teleurgesteld zult zijn. De T6 is een geweldige kampeertool. Wat prijzig misschien, maar toch een waardevol stuk gereedschap.

Voordelen

• Uitstekend kampeermes, klaar voor houtbewerking, vuur maken en hakken.
• Kydex schede is van topkwaliteit (vergelijkbaar in kwaliteit met Armatus Carry).
• Prachtig gemaakt micarta handgreep
• Licht genoeg om bruikbaar te zijn, maar zeer solide
• Striker voor een firesteel op de pommel
• Makkelijk te slijpen

Minpunten

• Een beetje onhandig voor een aantal handposities
• Mist finesse voor het fijnere werk. Niet geschikt voor ingewikkeld werk buiten het maken van een tentharing of een vuurboog
• Behoud van de snijrand kan beter
• Wat aan de dure kant voor wat je krijgt

Lees meer over wat Padraig zoal doet op zijn website: www.padraig.me, en je kan hem ook volgen op instagram: @padraigcroke!

Bedankt Padraig, voor deze toffe review!